Yaşadıklarım ve Düşlediklerim

Çocuklugumda çok yaramazdim. Annem, benden söz ederken, "Benim kiz öyle yaramaz ki, gün olur düz duvara tirmanir, gün olur gökyüzüne kement atar," derdi. Büyüyüp olgunlassam da, ben hâlâ eserlerimi yazarken, bir bakima gökyüzüne kement atiyorum. Düsler, düsünceler, türlü fanteziler, en çok da yüregime sigdiramayacagim kadar sevgi ve cosku yakaliyorum. Yetmis iki kitabimi, iste o ganimetlerle yazdim. Eserlerimle ben bir bütünüz. Baska bir deyisle, eserlerimin yazilis öyküleri, YASADIKLARIMLA DÜSLEDIKLERIM'in bilesiminden olusuyor.