Mutsuz Çocukların Tanrısı

Ben mutsuz çocuklari görür görmez tanimayi, mutlu çocuklari kiskana kiskana ögrendim. Iyi babalari ise kötüsüyle yasaya yasaya…
Kötü babalarin sesleri atese hazirlanan silahlar gibidir. Mermiyi silahin
yuvasina gönderir gibi öksürürler önce. Sarjörü çevirir gibi tükürürler balgami yere. Sonra ayak seslerini duyarsin. Ölmeden önce duydugun son ses onun agzindan dökülen adindir: “Berat!”
Silah patlamistir. Ölmemissen, uzunca bir ay yürüyüsüne çikmissin ve evde yoksun demektir.
Yeryüzünü reddediyorum, evet! Yeryüzü mutsuz çocuklarla dolu ve ben onlarin aydaki tanrisiyim!
Bir gün herkes yarim kalan isini bitirecek ve aya her baktiginda beni hatirlayacak dünya!