Kırık Kalemler

Sadece kalemleri vardi ellerinde Halkin Sesi'ni duyurmak için. Zap Suyuna köprü yapanlarin kusagindan geliyorlardi, Onurlu ve ilkeliydiler. Kalemlerini kirdilar ama satmadilar.Patron Naci bey bir gün. Tahsin beye rahatsizligini açar. "Bazi çevreler rahatsiz, biliyorsun, Sinan almis basini gidiyor; ona vuruyor, buna vuruyor, ama vurulanlar da bana vurmaya basliyor. Ne olacak bu gidisin sonu? Bazi geceler uykum kaçiyor."Tahsin yutkunur."Siz merak etmeyin, ben ata gem vurmasini bilirim. Bundan sonra dörtnala kosamayacak merak etmeyin." "Nasil olacak bu?" "Durumu anlatirim kendisine. Sanirim o da bizi anlayacak. Onun kisisel hirslari yüzünden geminin batmasina izin verecek degiliz ya. Yoksa hepimiz boguluruz.""Tahsin, geminin kaptani sensin," der Naci bey, devam eder yüzüne bakarak, "Ona göre, gemi ne karaya otursun, ne de batsin."Gemi karaya oturdu mu, batti mi, henüz tehlike geçmedi mi? Yolcularina ne oldu? Asklari, özlemleri, yasam biçimleriyle, hepsi bu romanda farkli bir anlatim tarziyla okuyucunun ilgisine sunulmaktadir.(Tanitim Bülteninden)