Genç Werther’in Acıları

“Önüme sanki bir perde gerildi. Sonsuz hayat manzarasi, sonsuza kadar açik duran bir mezara dönüyor. Her sey gelip geçince, bir simsek hiziyla kaybolup gidince, varligina bu kadar az zamana sahip olan bir vücut akintiya kapilip sulara gömülerek kayalarda parçalaninca sen buna artik varlik diyebilir misin? Kendini etrafindakileri kemirip yemedigin bir an bile yoktur. Elinde olmayarak, sürekli önüne geleni yikarsin. En masumane bir gezintin bile binlerce zavalli böcegin hayatina malolur. Bin bir zahmetle meydana gelmis karinca yuvalarini bozmak, küçük bir dünyayi mezara çevirmek için bir adim atman yeterlidir. Bana dokunan, dünyanin bir takim büyük felaketleri, köyleri silip süpüren baskinla sehirleri yikan yel zelzeleleri degil. Tabiatin tümünde sakli duran, etrafindakileri ve kendini yikacak hiçbir sey meydana getirmeyen kemirici bir kuvvet beni yikiyor.“(Arka Kapak)