Elif Ana

“Bu dünyada isini yürütmeyi bileceksin' diyen, çikari ugruna her türlü hileye basvuran, baskalarindaki dürüstlügü yadirgayan Sükrü var bir yanda; öbür yanda ise 'Onu bunu aldatacagima kendim aldanirim daha iyi' diyen Elif. Sükrü'ye göre herkes Elif'in ölmüs kocasi Durmus gibi soylu olaydi, çoktan tükenirdi insan soyu; Elif'e göre ise, herkes Sükrü gibi olsa, insan olmaktan çikar insan soyu. Demek ki oyun, ta bastan beri türlü biçimlerde sürüp gelen iyi ile kötünün çatismasidir, insanlarin yasamini büyük çapta belirleyen bu iki gücün açik ve örtülü diyalogudur bir anlamda.“