Barbar Bakışı

Modern zamanlar bakışı terbiye etti: Perspektife soktu, çizdi, ölçtu¨, merkeze özneyi oturttu. Ama bazı şiirler, bu terbiyeyi reddeder. Cahit Zarifoğlu'nun şiiri, bakışın hizaya girmeyi reddettiği, Batı epistemolojisinin “ayıklayıcı” bakışına karşı konumlanmış o nadir alanlardan biridir. Barbar Bakışı'nda, modern du¨nyanın disipline ettiği bakışa karşı, yönu¨ kıbleye dönu¨k, sezgiye açık, “medenî görme”ye sığmayan alternatif bakış vurgulanıyor.
Emine Kılınç, Barbar Bakışı'nda, görmenin tarihini ve poetikasını kat ederek Zarifoğlu'nun şiirine giriyor. Batı'nın optik tahakku¨mu¨nu¨n izini su¨rerken İslâm du¨şu¨ncesinin “ışıkla görme” metafiziğine eğiliyor. Görmenin gözle değil, varlıkla gerçekleştiği, dizenin bir perde gibi aralandığı, şiirin ise okura değil, okurun gözlerine baktığı bir evrendir bu. “Şey”e bakarken onu çözmeye değil, ona eşlik etmeye çağırır. “Anlam” yoktur, “açıklama” yoktur, yalnızca bakış vardır. Ve her bakışta şiir değişir.